Kolędy w łatwym układzie

INNE NUTY

 Najłatwiejsze utwory   Znane melodie 

TYROS 5 vs TYROS 4

YAMAHA	TYROS 5 61	TYROS 4
WYMIARY	1140 x 142 x 450 mm	1140 x 143 x 450 mm
WAGA	14,0 kg	14,5 kg
OGÓLNA LICZBA BRZMIEŃ PRESET	1279	993
BRZMIENIA TYPU :
ENSEMBLE	55	0
SUPER ARTICULATION 2	44	15
SUPER ARTICULATION	288	164
MEGA VOICE	54	43
LIVE	138	101
COOL	81	71
SWEET	37	30
ZESTAWY PERKUSYJNE / FX	37 (audio)	44
LICZBA STYLI AKOMPANIAMENTÓW	539 (40 audio)	500
OPCJA EXPANSION STYLE	TAK	NIE
OPCJA EXPANSION AUDIO STYLE	TAK (ok. 124 MB)	NIE
EFEKTY TYPU:
REVERB	52	44
CHORUS	106	106
DSP	322	285
COMPRESSOR	5	5
MASTER EQ	5	5
PAMIĘĆ WEWNĘTRZNA	ok. 6,7 MB	6 MB
WBUDOWANY DYSK	500 GB	250 GB
OPCJONALNE GŁOŚNIKI	TRS-MS05	TRS-MS04

na podstawie portalklawiszowy.pl

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Instrumenty akustyczne   KURZWEIL MP 20 SR   Modele instr. YAMAHA 

Znaki chromatyczne

Chromatyka (oznaczająca barwę, kolor) jest to zasada takiego doboru dźwięków, która w melodii opartej na dźwiękach danej gamy majorowej lub minorowej oprócz dźwięków gamowłaściwych stosuje również ich podwyższenia lub obniżenia.

Do podwyższania i obniżania zapisanego dźwięku służą następujące znaki chromatyczne:

 Krzyżyk oznacza podwyższenie o półton dźwięku, do którego się odnosi - do nazwy literowej dodaje się wówczas końcówkę -is.

 Bemol oznacza obniżenie o pół tonu dźwięku, do którego się odnosi - do nazwy literowej wówczas dodaje się końcówkę -es.

Krzyżyk podwójny i bemol podwójny oznaczają odpowiednio podwyższenie i obniżenie dźwięku o dwa półtony.

  Kasownik oznacza zniesienie działania krzyżyka lub bemola tak pojedynczego, jak i podwójnego.

Znak chromatyczny podwyższa lub obniża nie tylko nutę przed którą jest bezpośrednio umieszczony, ale również wszystkie inne nuty posiadające tę samą wysokość a następujące w tym samym takcie.
Jeśli znaki chromatyczne (krzyżyki lub bemole) są stałe w jakimś utworze, wówczas umieszczamy je na początku każdej pięciolinii po znaku klucza i nazywają się one znakami przykluczowymi.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Nuty i klawisze   Rozpoznanie tonacji 

Próba słyszalności

Od urodzenia posiadamy zdolność do słyszenia dźwięków o wysokiej częstotliwości jednak z wiekiem zdolność mózgu do rejestrowania takich dźwięków pomału zanika.
Nie bez przyczyny twierdzi się, że dzieci widzą i słyszą więcej ;)
Teoretycznie do 20 roku życia bez problemu powinniśmy słyszeć dźwięki do 18000 Hz.
Jeśli przekroczyliście dwudziestkę i nadal słyszycie tak wysokie dźwięki oznacza to, że Wasz mózg całkiem nieźle się trzyma.

Sprawdź - czy Twój mózg jest nastolatkiem ?

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 MIDI   Próbkowanie   System dźwięku AWM 

Tabela akordów

Każdy akord posiada przewroty, dzięki czemu ułożenie ręki na klawiaturze, w niektórych wypadkach może być łatwiejsze:

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Akordy   Łatwe akordy   Znaczenia symboli akordów 

Nauka gry online...Nauka gry online...Nauka gry online...

Nuty i klawisze

Poniższy rysunek przedstawia klawiaturę instrumentu i odpowiadający poszczególnym dźwiękom ich zapis nutowy.

Nazwy dźwięków pochodzą od pierwszych liter alfabetu łacińskiego (również polskiego) i są to: A, B, C, D, E, F, G. Kolejność stosowana powszechnie w muzyce jest nieco inna i najbardziej podstawowa gama Cdur składa się z dźwięków C, D, E, F, G, A, H(B).
W większości krajów, w tym w krajach anglojęzycznych, używa się litery B, zaś w Polsce, Niemczech i Skandynawii stosuje się H - warto to zapamiętać.

Nuty odpowiadające poszczególnym dźwiękom zapisujemy na pięciolinii w odpowiednim kluczu (wiolinowym lub basowym), wykorzystując również linie dodane - dolne i górne.
Watro zauważyć, że nuta C zapisana w kluczu wiolinowym (górna pięciolinia na rys.) na dodanej dolnej jest tą samą nutą C zapisaną w kluczu basowym (dolna pięciolinia na rys.) na dodanej górnej.

W nauce śpiewu stosuje się nazwy solmizacyjne dźwięków i są to odpowiednio: do, re, mi, fa, sol, la, si. Solmizacja jest systemem bardzo starym, pochodzi z XI w. a nazwy dźwięków są początkowymi zgłoskami wierszy składających się na hymn do św. Jana.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Nazwy oktaw   Pentatonika   Rozpoznanie tonacji 
 Nauka gry online...Nauka gry online...Nauka gry online... 

Pozycja przy instrumencie

Przy fortepianie i innych instrumentach klawiszowych siedzimy w pozycji wyprostowanej ale nie usztywnionej, ze swobodnie zwisającymi ramionami. Wysokość siedzenia powinna być dopasowana tak, aby po ułożeniu ręki na klawiaturze, przedramię znalazło się w pozycji poziomej. Długość przedramienia określa zarazem odległość tułowia od instrumentu.

Ułożenie dłoni powinno być bliskie jej naturalnej, swobodnej pozycji, a więc lekko wypukłe z palcami zaokrąglonymi (tak, aby wewnątrz można było zmieścić piłeczkę tenisową). Przegub nie może wyginać dłoni ani w górę, ani w dół i w żadnym wypadku nie wolno go usztywniać.

W klawisze należy uderzać czubkiem palca (z wyjątkiem kciuka) zwracając uwagę, aby nie powodowało to jego wygięcia na dolnej kostce (co jest rzeczą nagminną, póki palce się nie wzmocnią). 

Wydobycie dźwięku nie następuje poprzez wciśnięcie palca w klawisz, lecz przeciwnie, poprzez uprzednie podniesienie go do góry, zamach, a następnie szybkie i lekkie, lecz bez użycia siły, opuszczenie go w dół. 

Ważne jest też, aby nie trzymać palców w górze, lecz na klawiszach, a zamach wykonywać dopiero tuż przed uderzeniem. Wszystko to ćwiczymy nie zapominając o rozluźnieniu ręki i nie używaniu siły podczas wydobycia dźwięku. Wystrzegać należy się zwłaszcza siłowego wciskania klawiszy.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Gra w wolnym tempie   Wielkość klawiatury   Właściwe ćwiczenie 

Akordy

Akordem nazywamy współbrzmienie trzech lub więcej dźwięków różnej wysokości.
W zależności od ilości dźwięków rozróżniamy następujące akordy:
   trójdźwięk - akord złożony z trzech różnych dźwięków
   czterodźwięk - z czterech, zwany akordem septymowym
   pięciodźwiękowy - z pięciu, zwany akordem nonowym
   sześciodżwiękowy - zwany akordem undecymowym
   siedmiodźwiękowy - zwany akordem tercdecymowym.

Akordy buduje się na zasadzie tzw. tercjowości przez nakładanie tercji lub dźwięków dających się sprowadzić do interwału tercji.
Trójdźwięk złożony (licząc od dołu) z tercji wielkiej i małej nazywamy trójdźwiękiem majorowym, czyli durowym.
Trójdźwięk o odwrotnym układzie (licząc od dołu najpierw tercja mała a następnie wielka) jest trójdźwiękiem minorowym, czyli molowym.
Trójdźwięk złożony z dwóch małych tercji nazywa się trójdźwiękiem zmniejszonym a z dwóch wielkich tercji zwiększonym.
Najniższy dźwięk trójdźwięku, tzw. podstawowy nazywa się prymą, kolejny nosi nazwę tercji a jeszcze następny kwinty.
Trójdźwięki zbudowane na I, V i IV stopniu gamy nazywa się triadą harmoniczną (T, D, S), gdzie:
T - tonika, D - dominanta, S - subdominanta.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Łatwe akordy   Tabela akordów   Znaczenia symboli akordów 

Nazwy oktaw

Oktawa jest podstawową jednostką materiału dźwiękowego. Cały materiał dźwiękowy możemy podzielić na szereg oktaw.

Najniższa oktawa, z której klawiatura fortepianu obejmuje jedynie trzy dźwięki, nazywa się oktawą subkontra. Dźwięki oktawy subkontra oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 2 (u dołu po prawej stronie litery), np. A2, B2, H2 lub podwójnym podkreśleniem litery, np. A, B, H.
Następna wyższa oktawa to oktawa kontra. Dźwięki do niej należące oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 1 lub raz podkreśloną literą, np. E1 G1 lub E, G.
Dźwięki następnej wyższej oktawy, tzw. wielkiej, oznaczamy wielkimi literami, np. E, A.
Czwartą kolejną oktawę, licząc od dołu, nazywamy oktawą małą i oznaczamy ją małymi literami, np. c, d, e. Nieraz dźwięki do niej należące znaczy się małą literą ze znakiem 0 (zero po prawej stronie u góry cyfry, np. c°, d°, f°); stąd też spotykana czasem nazwa: oktawa zerowa.
Następne oktawy nazywają się: razkreślna (c1, d1 itd.), dwukreślna (c2, d2 itd.), trzykreślna (c3, d3 itd.), czterokreślna (c4, d4 itd.), pięciokreślna (c5, d5), a dźwięki ich oznacza się małą literą z cyfrą określającą oktawę, umieszczoną obok litery, u góry, po jej prawej stronie.
Najwyższym dźwiękiem fortepianu jest c8 . Często jednak klawiatura fortepianu, zwłaszcza w instrumentach starszej konstrukcji, kończy się na dźwięku a7.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Nuty i klawisze   Pentatonika   Rozpoznanie tonacji 

Oznaczenia przycisków

Najważniejsze oznaczenia przełączników występujących w elektronicznych instrumentach klawiszowych:

ON - włączenie zsilania instrumentu.
OFF - wyłączenie zasilania instrumentu.
VOLUME - regulacja natężenia dźwięku, głośności.
MASTER VOLUME - główny regulator natężenia dżwięku.
START - włączenie automatycznej sekcji akompaniamentu.
STOP - wyłączenie  automatycznej sekcji akompaniamentu.
ACOMPANIAMENT PART - włączenie i wyłączenie niektórych partii akompaniamentu, np. niskich dźwięków, dźwięków i akordów jednocześnie, perkusji, perkusji i akordów równocześnie itp.
CHORD - włączenie i wyłączenie akordów.
RHYTM - włączenie i wyłączenie perkusji.
SYNCHRO START - sekcja akompaniamentu włącza się automatycznie w momencie naciśnięcia akordu.
INTRO/FILL - wykonanie przez automatyczną sekcję akompaniamentu krótkiego, zmienionego podkładu rytmiczno-harmonicznego.
INTRO/ENDING - wykonanie przez automatyczną sekcję akompaniamentu krótkiego podkładu rytmiczno-harmonicznego kończącego utwór.
VOICE SELEKT - wybieranie barwy dźwięku.
DUAL - połączenie dwóch barw dźwięku.
SUSTAIN - przedłużenie brzmienia dźwięku po zwolnieniu klawisza.
VIBRATO - włączenie wibracji dźwięku.
PITCH - regulacja wysokości dźwięku.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 MIDI   System dźwięku AWM 

Właściwe ćwiczenie

Uporczywe, zbyt długie ćwiczenie tego samego trudnego fragmentu może okazać się równie szkodliwym, jak „niedoćwiczenie”.

Dzieje się tak dlatego, że po przekroczeniu progu początkowej fazy, kiedy robimy postępy, następuje stagnacja, a potem stopniowa utrata wyników (zob. rys.1) spowodowana zmęczeniem i spadkiem uwagi - zaczynasz się wtedy mylić nawet w miejscach zupełnie łatwych i to za każdym razem w innym. Oczywiście, nie możesz przerwać ćwiczenia zbyt wcześnie (zielona linia na wykresie), czyli do uzyskania pewnego stabilnego, choć - zazwyczaj na początku - częściowego rezultatu. W momencie jednak, gdy zauważasz w trakcie ćwiczenia utrzymujące się objawy spadku koncentracji, lepiej przerwać ćwiczenie danego fragmentu na co najmniej parę godzin jeśli praca jest bardzo pilna, a w normalnym trybie pracy - odłożyć je do następnego dnia. Oczywiście niezbędne jest potem systematyczne utrwalanie osiągniętego rezultatu. Procesy w mózgu nie zatrzymują się w momencie przerwania pracy - ich „rezonans” trwa jeszcze przez długi czas. Zajmujesz się wtedy czym innym, a w głowie dojrzewają owoce twojej poprzedniej pracy - same, bez najmniejszego wysiłku z twojej strony. Umiejętne „odkładanie” utworu pozwala na optymalne wykorzystanie tej właściwości. Najważniejszym w tej sytuacji jest zupełne oderwanie myśli od problemu, nad którym pracowałeś, aby nie zakłócić tego fantastycznie skutecznego procesu. Ta cenna właściwość naszej psychiki jest znana chyba od tysiącleci. Z niej to bierze się powiedzenie „przespać się z problemem”, które ma swoje odpowiedniki w wielu językach (np. ang. „sleep over it” czy franc. „la nuit porte conseil”).

na podstawie: A.Woronicki - Ćwiczenie, stres i trema.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Ćwiczenie rękoma osobno   Gra w wolnym tempie 

Próbkowanie

Próbkowanie jest technologią wykorzystywaną do "nagrywania" pojedynczych nut instrumentu akustycznego na instrument cyfrowy. 

Dźwięk pianin cyfrowych jest wypadkową wielu próbek brzmieniowych, na który składają się oddzielne nuty barwy pianina. Oznacza to, że jeśli nuta zostanie "uderzona" z większą siłą, usłyszymy złożoną próbkę dźwięku pianina akustycznego, którego klawisz został uderzony silniej, a nie pojedynczą próbkę, tyle że zagraną głośniej. W ostatnich latach firmy produkujące pianina cyfrowe, wyposażają swe instrumenty z stereofoniczne próbki, co w jeszcze większym stopniu odbija się na jakość programów brzmieniowych.
Dzięki osiągnięciom najnowocześniejszej technologii, pianina cyfrowe mogą wybrzmiewać nie tylko w wersji stereofonicznej, ale trójwymiarowej. Oznacza to, że odnosimy wrażenie dochodzenia dźwięku ze wszystkich stron, a nie tylko z dwóch kolumn głośnikowych.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 MIDI   Próba słyszalności   System dźwięku AWM 

Czytanie nut

Proces czytania zapisu fortepianowego jest złożony. Biegłe wykonanie wymaga wielu szczególnych umiejętności, związanych z pracą oczu i spostrzeganiem. Wymaga też dużej koncentracji i podzielności uwagi, zaangażowania pamięci, dobrej korelacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej oraz wyczuwania odległości na klawiaturze.

Płynne wykonanie zapisu muzycznego a vista nie nastręcza wielkich trudności skrzypkowi czy klarneciście, gdyż tekst nutowy dla tych instrumentów mieści się na jednej pięciolinii, a praca oczu podczas jego realizacji przypomina czytanie tekstu słownego. Inaczej jest w przypadku pianisty. Musi on obserwować i realizować równocześnie dwoma rękoma nuty na dwóch pięcioliniach. Porównajmy czytanie nut fortepianowych i czytanie tekstu słownego – zapis słowny mieści się zazwyczaj w paśmie o szerokości 0,5–1 cm, podczas gdy szerokość zapisu fortepianowego wynosi najczęściej 4–6 cm. Liter jest dwadzieścia kilka, a znaków muzycznych, określających realizację utworu, na które musi reagować pianista, chcąc z sensem odtworzyć utwór, kilka tysięcy (określenia wysokości, rytmu, agogiki, dynamiki, artykulacji). Wszystkie te znaki mózg musi uporządkować, korzystając z posiadanej wiedzy i doświadczeń grającego i złożyć w logiczne całości – struktury brzmieniowe, a następnie „przełożyć” na odpowiednie ruchy. Dopiero wtedy może nastąpić realizacja wykonania. W przypadku zapisu fortepianowego trudność stanowi nie tylko szerokie pasmo czytania, wymagające umiejętności obserwowania szerszej przestrzeni, ale również konieczność spostrzegania i realizowania zapisu równocześnie w dwóch wymiarach – pionowym i poziomym. Mózg pracuje tu wielotorowo – rejestruje i przetwarza symultanicznie różny dla obu rąk tekst, a ponieważ wykonanie utworu przebiega w ściśle określonym czasie, musi błyskawicznie dokonywać analizy i syntezy spostrzeżeń. Niezbędna jest tu duża podzielność uwagi i dobra koordynacja czynności obu rąk. Aby gra była płynna, grający musi mieć stały kontakt z nutami, do czego potrzebna jest dobra orientacja na klawiaturze bez pomocy wzroku. Musi też odbierać tekst pewnymi całościami i stale wybiegać wzrokiem do przodu, zapamiętując fragment, który ma za chwilę zabrzmieć. Pełna percepcja i przekazanie sensu dzieła muzycznego są możliwe tylko dzięki połączeniu w świadomości grającego treści aktualnie brzmiących z tymi, które właśnie przebrzmiały oraz tymi, które mają za chwilę nastąpić.

na podstawie: J. Adamowski - "Gra a vista na fortepianie".

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Nuty i klawisze   Znaki chromatyczne 

Dla Rodziców

Co powinni robić rodzice, aby pomóc swoim dzieciom w nauce ?
Jaka atmosfera w domu wpływa na lepsze wyniki w nauczaniu ?

Pożądane zachowania rodziców, które wpływają na motywację i stosunek do nauki:

• - służenie przykładem – jeżeli rodzice czytają książki i czasopisma (nie tylko program TV), często dyskutują na różne tematy, mają swoje hobby czy grają z dziećmi w gry edukacyjne, wówczas ich dzieci będą bardziej skłonne poszerzać swoją wiedzę, gdyż będzie im się to wydawało naturalne.
• - dostrzeganie sukcesów, stosowanie pochwał – każda zmiana na lepsze utrwali się szybciej, jeżeli zostanie dostrzeżona i doceniona. Z czasem jednak należy stopniowo zmniejszać ilość pochwał, gdyż w przeciwnym razie dzieci mogą zacząć traktować je jako coś, co należy im się zawsze, oraz traktować je jako sposób na uzyskanie uznania w oczach dorosłych.
• - stawianie racjonalnych wymagań – aspiracje rodziców wobec dzieci powinny być odpowiednie do posiadanych predyspozycji i uzdolnień. Zbyt niskie wymagania obniżają poczucie wartości u dziecka, nie dają mu szansy na wykazanie się jego prawdziwym potencjałem. Dziecko często lekceważy te polecenia, bo nie skłaniają go do wysiłku i nie dają szansy podwyższenia obecnych umiejętności (Widocznie mama/tata we mnie nie wierzy, jeśli daje mi tylko tak proste zadania). Zbyt wysokie wymagania, którym dziecko nie jest w stanie sprostać, prowadzą do wystąpienia reakcji lękowych. Obawia się ono niezadowolenia, gniewu rodziców. W takich sytuacjach dzieci uciekają się do kłamstw. Jest to po prostu reakcja obronna. Poczucie niespełnienia oczekiwań rodziców wywołuje u dzieci duży stres, który bardzo negatywnie wpływa na psychikę.
• - właściwa organizacja czasu – pilnowanie, aby dziecko miało wystarczająco dużo czasu na zabawę, ruch czy swoje hobby. Dzieci zdolne i ambitne często potrafią długo i wytrwale się uczyć, ale mogą być przemęczone i przypłacić to skrzywieniem kręgosłupa. Ważne jest też sprawdzenie ilości czasu poświęconego na telewizję czy komputer, aby zapobiec uzależnieniu.
• - pomoc w nauce – należy zachęcać dzieci do samodzielnego rozwiązywania problemów (np. zamiast zawsze sprawdzać błędy ortograficzne, nakłonić dziecko do korzystania ze słowniczka) oraz pomagać mu, gdy sobie nie radzi (tłumaczyć, wskazywać źródła wiadomości, organizować naukę w formie zabawy, przepytywać dziecko z materiału).
• - pozytywne emocje – dziecko, które nie ma w domu do czynienia z negatywnymi emocjami, nie przejawia ich raczej w szkole. Należy starać się panować nad złością, gniewem, frustracją. Nie należy „odbijać” swoich złych humorów na dzieciach.
• - nagradzanie – nagrody należy stosować mądrze, gdyż zbyt dużo nagród lub nagrody bardzo drogie mogą wypaczyć charakter – dzieci uczą się dla uzyskania rzeczy, a nie dla siebie. Często wartościowsze od nagrody materialnej jest pochwalenie.
• - zapewnienie dobrych warunków do nauki – dziecku ciężko jest się skupić, gdy nie ma prywatnego kącika lub gdy rodzic ma włączony głośno telewizor.

na podstawie: M. Węglińska - "Motywacje szkolne dzieci w młodszym wieku"

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Efekt Mozarta   Pozycja przy instrumencie 

Rytmy muzyczne

Przykład 1 to rytm bazujący na rytmach latynoamerykańskich.

Przykład 2 ilustruje rytm w metrum 3/4. Tego typu rytmy słychać w muzyce bałkańskiej oraz w muzyce krajów arabskich. Mogą one być ciekawym elementem w muzyce folkowej i fusion.

Przykład 3 to hardrockowy rytm stworzony na bazie bluesa.

Przykład 4 to rytm w stylu afro-funk, czyli muzyka etniczna afrykańska.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Znaczenia symboli akordów   Znane melodie