środa, 23 października 2013

Oznaczenia przycisków

<img alt="Oznaczenia przycisków" src="oznaczenia-przycisków.jpg" />

Najważniejsze oznaczenia przełączników występujących w elektronicznych instrumentach klawiszowych:

ON - włączenie zsilania instrumentu.
OFF - wyłączenie zasilania instrumentu.
VOLUME - regulacja natężenia dźwięku, głośności.
MASTER VOLUME - główny regulator natężenia dżwięku.
START - włączenie automatycznej sekcji akompaniamentu.
STOP - wyłączenie  automatycznej sekcji akompaniamentu.
ACOMPANIAMENT PART - włączenie i wyłączenie niektórych partii akompaniamentu, np. niskich dźwięków, dźwięków i akordów jednocześnie, perkusji, perkusji i akordów równocześnie itp.
CHORD - włączenie i wyłączenie akordów.
RHYTM - włączenie i wyłączenie perkusji.
SYNCHRO START - sekcja akompaniamentu włącza się automatycznie w momencie naciśnięcia akordu.
INTRO/FILL - wykonanie przez automatyczną sekcję akompaniamentu krótkiego, zmienionego podkładu rytmiczno-harmonicznego.
INTRO/ENDING - wykonanie przez automatyczną sekcję akompaniamentu krótkiego podkładu rytmiczno-harmonicznego kończącego utwór.
VOICE SELEKT - wybieranie barwy dźwięku.
DUAL - połączenie dwóch barw dźwięku.
SUSTAIN - przedłużenie brzmienia dźwięku po zwolnieniu klawisza.
VIBRATO - włączenie wibracji dźwięku.
PITCH - regulacja wysokości dźwięku.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 MIDI   System dźwięku AWM 

poniedziałek, 14 października 2013

Właściwe ćwiczenie

Uporczywe, zbyt długie ćwiczenie tego samego trudnego fragmentu może okazać się równie szkodliwym, jak „niedoćwiczenie”.

<img alt="Właściwe ćwiczenie" src="właściwe-ćwiczenie.jpg" />


Dzieje się tak dlatego, że po przekroczeniu progu początkowej fazy, kiedy robimy postępy, następuje stagnacja, a potem stopniowa utrata wyników (zob. rys.1) spowodowana zmęczeniem i spadkiem uwagi - zaczynasz się wtedy mylić nawet w miejscach zupełnie łatwych i to za każdym razem w innym. Oczywiście, nie możesz przerwać ćwiczenia zbyt wcześnie (zielona linia na wykresie), czyli do uzyskania pewnego stabilnego, choć - zazwyczaj na początku - częściowego rezultatu. W momencie jednak, gdy zauważasz w trakcie ćwiczenia utrzymujące się objawy spadku koncentracji, lepiej przerwać ćwiczenie danego fragmentu na co najmniej parę godzin jeśli praca jest bardzo pilna, a w normalnym trybie pracy - odłożyć je do następnego dnia. Oczywiście niezbędne jest potem systematyczne utrwalanie osiągniętego rezultatu. Procesy w mózgu nie zatrzymują się w momencie przerwania pracy - ich „rezonans” trwa jeszcze przez długi czas. Zajmujesz się wtedy czym innym, a w głowie dojrzewają owoce twojej poprzedniej pracy - same, bez najmniejszego wysiłku z twojej strony. Umiejętne „odkładanie” utworu pozwala na optymalne wykorzystanie tej właściwości. Najważniejszym w tej sytuacji jest zupełne oderwanie myśli od problemu, nad którym pracowałeś, aby nie zakłócić tego fantastycznie skutecznego procesu. Ta cenna właściwość naszej psychiki jest znana chyba od tysiącleci. Z niej to bierze się powiedzenie „przespać się z problemem”, które ma swoje odpowiedniki w wielu językach (np. ang. „sleep over it” czy franc. „la nuit porte conseil”).


na podstawie: A.Woronicki - Ćwiczenie, stres i trema.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

czwartek, 10 października 2013

Próbkowanie

Próbkowanie jest technologią wykorzystywaną do "nagrywania" pojedynczych nut instrumentu akustycznego na instrument cyfrowy. 
<img alt="Próbkowanie" src="próbkowanie.jpg" />

Dźwięk pianin cyfrowych jest wypadkową wielu próbek brzmieniowych, na który składają się oddzielne nuty barwy pianina. Oznacza to, że jeśli nuta zostanie "uderzona" z większą siłą, usłyszymy złożoną próbkę dźwięku pianina akustycznego, którego klawisz został uderzony silniej, a nie pojedynczą próbkę, tyle że zagraną głośniej. W ostatnich latach firmy produkujące pianina cyfrowe, wyposażają swe instrumenty z stereofoniczne próbki, co w jeszcze większym stopniu odbija się na jakość programów brzmieniowych.
Dzięki osiągnięciom najnowocześniejszej technologii, pianina cyfrowe mogą wybrzmiewać nie tylko w wersji stereofonicznej, ale trójwymiarowej. Oznacza to, że odnosimy wrażenie dochodzenia dźwięku ze wszystkich stron, a nie tylko z dwóch kolumn głośnikowych.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 MIDI   Próba słyszalności   System dźwięku AWM 

środa, 2 października 2013

Czytanie nut

Proces czytania zapisu fortepianowego jest złożony. Biegłe wykonanie wymaga wielu szczególnych umiejętności, związanych z pracą oczu i spostrzeganiem. Wymaga też dużej koncentracji i podzielności uwagi, zaangażowania pamięci, dobrej korelacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej oraz wyczuwania odległości na klawiaturze.


<img alt="Czytanie nut" src="czytanie-nut.jpg" />

Płynne wykonanie zapisu muzycznego a vista nie nastręcza wielkich trudności skrzypkowi czy klarneciście, gdyż tekst nutowy dla tych instrumentów mieści się na jednej pięciolinii, a praca oczu podczas jego realizacji przypomina czytanie tekstu słownego. Inaczej jest w przypadku pianisty. Musi on obserwować i realizować równocześnie dwoma rękoma nuty na dwóch pięcioliniach. Porównajmy czytanie nut fortepianowych i czytanie tekstu słownego – zapis słowny mieści się zazwyczaj w paśmie o szerokości 0,5–1 cm, podczas gdy szerokość zapisu fortepianowego wynosi najczęściej 4–6 cm. Liter jest dwadzieścia kilka, a znaków muzycznych, określających realizację utworu, na które musi reagować pianista, chcąc z sensem odtworzyć utwór, kilka tysięcy (określenia wysokości, rytmu, agogiki, dynamiki, artykulacji). Wszystkie te znaki mózg musi uporządkować, korzystając z posiadanej wiedzy i doświadczeń grającego i złożyć w logiczne całości – struktury brzmieniowe, a następnie „przełożyć” na odpowiednie ruchy. Dopiero wtedy może nastąpić realizacja wykonania. W przypadku zapisu fortepianowego trudność stanowi nie tylko szerokie pasmo czytania, wymagające umiejętności obserwowania szerszej przestrzeni, ale również konieczność spostrzegania i realizowania zapisu równocześnie w dwóch wymiarach – pionowym i poziomym. Mózg pracuje tu wielotorowo – rejestruje i przetwarza symultanicznie różny dla obu rąk tekst, a ponieważ wykonanie utworu przebiega w ściśle określonym czasie, musi błyskawicznie dokonywać analizy i syntezy spostrzeżeń. Niezbędna jest tu duża podzielność uwagi i dobra koordynacja czynności obu rąk. Aby gra była płynna, grający musi mieć stały kontakt z nutami, do czego potrzebna jest dobra orientacja na klawiaturze bez pomocy wzroku. Musi też odbierać tekst pewnymi całościami i stale wybiegać wzrokiem do przodu, zapamiętując fragment, który ma za chwilę zabrzmieć. Pełna percepcja i przekazanie sensu dzieła muzycznego są możliwe tylko dzięki połączeniu w świadomości grającego treści aktualnie brzmiących z tymi, które właśnie przebrzmiały oraz tymi, które mają za chwilę nastąpić.

na podstawie: J. Adamowski - "Gra a vista na fortepianie".

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE