Nazwy oktaw

Oktawa jest podstawową jednostką materiału dźwiękowego. Cały materiał dźwiękowy możemy podzielić na szereg oktaw.

Najniższa oktawa, z której klawiatura fortepianu obejmuje jedynie trzy dźwięki, nazywa się oktawą subkontra. Dźwięki oktawy subkontra oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 2 (u dołu po prawej stronie litery), np. A2, B2, H2 lub podwójnym podkreśleniem litery, np. A, B, H.
Następna wyższa oktawa to oktawa kontra. Dźwięki do niej należące oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 1 lub raz podkreśloną literą, np. E1 G1 lub E, G.
Dźwięki następnej wyższej oktawy, tzw. wielkiej, oznaczamy wielkimi literami, np. E, A.
Czwartą kolejną oktawę, licząc od dołu, nazywamy oktawą małą i oznaczamy ją małymi literami, np. c, d, e. Nieraz dźwięki do niej należące znaczy się małą literą ze znakiem 0 (zero po prawej stronie u góry cyfry, np. c°, d°, f°); stąd też spotykana czasem nazwa: oktawa zerowa.
Następne oktawy nazywają się: razkreślna (c1, d1 itd.), dwukreślna (c2, d2 itd.), trzykreślna (c3, d3 itd.), czterokreślna (c4, d4 itd.), pięciokreślna (c5, d5), a dźwięki ich oznacza się małą literą z cyfrą określającą oktawę, umieszczoną obok litery, u góry, po jej prawej stronie.
Najwyższym dźwiękiem fortepianu jest c8 . Często jednak klawiatura fortepianu, zwłaszcza w instrumentach starszej konstrukcji, kończy się na dźwięku a7.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Nuty i klawisze   Pentatonika   Rozpoznanie tonacji