Gra w jakich tonacjach durowych jest łatwa, a w jakich trudna, do realizowania na instrumencie klawiszowym?

Fryderyk Chopin uważał, że tonacja C-dur jest trudniejsza od niektórych tonacji z czarnymi klawiszami, ponieważ brak jest w niej punktów odniesienia dla rąk, w postaci czarnych klawiszy. Podobno rozpoczynał naukę uczniów od gamy H-dur, która posiada w swojej budowie wszystkie czarne klawisze. W kolejności występowania są to klawisze: Cis, Dis, Fis, Gis i Ais. Dłuższe palce nr: 2, 3 i 4, pasują wówczas do tych klawisz i lepiej się na nich układają. Podobnie jest z pasażami i akordami, takimi jak: D-dur, A-dur, E-dur, gdzie wskazujący palec prawej ręki pasuje do wyniesionego ponad białe czarnego klawisza i ułatwia płynną grę w szybkim tempie.

Rozpoczęcie gry gamy lub pasażu od czarnego klawisza wydaje się nieco trudniejsze, dlatego wykonanie tych elementów gry w tonacjach: Fis-dur, Cis-dur, As-dur, Es-dur i B-dur jest utrudnione. 

Pierwsza z etiud Chopina op. 10 jest zapisana w tonacji C-dur, co jakby zwiększa jej trudność w stosunku do transpozycji do tonacji: D-dur, E-dur lub A-dur. Odpowiednie palcowanie w początkowych taktach, z pominięciem trzeciego palca, ułatwia jakby to zadanie, ale nadal etiuda ta należy do niezwykle trudnych utworów muzyki fortepianowej.

Niektórzy uczniowie narzekają na gamę B-dur, inni mają już problemy przy D-dur, jeszcze innym nie podchodzi pięknie brzmiąca, liryczna tonacja As-dur (ulubiona tonacja Beethovena).

Jakie macie doświadczenia z gamami, pasażąmi i tonacjami? 

Co jest dla was łatwiejsze, a co trudniejsze? 

Zapraszam do zamieszczania opinii i komentarzy!