Improwizacja

Improwizacja oznacza granie bez wcześniejszego, bardzo dokładnego przygotowania i zaplanowania utworu muzycznego. Oczywiście chodzi o poszczególne dźwięki (co do jednego) a nie o ogólne przygotowanie się do występu i plan jego przebiegu.
Od dawna podstawowym elementem warsztatu każdego szanującego się muzyka była improwizacja. Bach zasłynął swoimi improwizacjami organowymi, Mozart improwizował na klawesynie a Beethoven zachwycał słuchaczy pomysłowością układanych na poczekaniu melodii.

Kluczowym, dla improwizacji, uzdolnieniem jest wyobraźnia muzyczna.
Pierwszym próbom improwizacji powinny towarzyszyć: dowolność, swoboda, spontaniczność, kreatywność i zabawa. Kolejnym etapem może być narzucenie sobie pewnych zasad np. jednostajny rytm akompaniamentu lub harmonia jakiegoś znanego utworu. Wolność w ramach jasno zdefiniowanych ograniczeń to właśnie sedno improwizacji.

W improwizacji pojęcie pomyłki nie istnieje :) - nie można wcisnąć złego klawisza albo nie utrzymać się w tempie. Zawsze można powiedzieć - to była improwizacja :)))

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Frazowanie   Czytanie nut   Utwór muzyczny 

Najłatwiejsze utwory (2)

Pozostałe utwory dostępne są pod linkami:

 Najłatwiejsze utwory (1) 

 Najłatwiejsze utwory (3) 

 Najłatwiejsze utwory (4) 

 Najłatwiejsze utwory (5) 

Ćwiczenie rękoma osobno

Trudne fragmenty utworu należy najpierw ćwiczyć osobno prawą i lewą ręką.  Wybieramy dwa krótkie fragmenty jeden dla prawej ręki, drugi dla ręki lewej. Ćwiczymy prawą ręką dopóki nie odczuwamy w niej zmęczenia a następnie zmieniamy na lewą rękę. Zmieniając ręce co kilkanaście sekund zapewniamy im odpoczynek i wytchnienie. Zmęczona ręka gra zdecydowanie gorzej - jest napięta i usztywniona co odbija się na jakości dźwięku i może prowadzić do złych nawyków. Wtedy należy koniecznie zmienić rękę lub przerwać ćwiczenie.Niektóre osoby posiadają wyraźnie słabszą lewą rękę. W takim wypadku więcej czasu należy przeznaczyć na ćwiczenie właśnie tej ręki - rozpoczynamy lewą, następnie prawą i znowu lewą.

Ćwiczenie rękoma osobno jest najefektywniejszą metodą wykorzystania czasu przeznaczanego na ćwiczenia. Zwłaszcza w początkowym okresie nauki, w przypadku trudności z bezbłędnym, swobodnym graniem oburącz. należy bezwzględnie stosować właśnie tą metodę ćwiczenia.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Gra w wolnym tempie   Improwizacja 

Chopin na wesoło

Pichon to dowcipny pseudonim Fryderyka Chopina, który powstał z przestawienia
liter nazwiska Ch-o-p-i-n. Używał go 14-letni Chopin w listach do rodziców
pisanych z Szafarni w formie pisemka, które nazwał Kurierem Szafarskim.

Humor z zeszytów szkolnych:

- Chopin komponował drobne mazury zwane mazurkami.
- Chopin to kompozytor o francuskim brzmieniu.
- Chopin zaczynał od fortepianu, a skończył na obczyźnie.
- Chopin wszystko, co widział przerabiał na muzykę.
- Chopin tęsknotę za ojczyzną wylewał na fortepian.
- Chopin to największy gracz na świecie.

Do rozgłośni radiowej telefonuje meloman i mówi:

- W waszym radiu, w cyklu audycji o Chopinie ciągle nadajecie pięć tych samych

utworów. Czy pan wie, że Chopin stworzył jeszcze wiele innych wspaniałych

kompozycji?

- Wiem, proszę pana. A czy pan wie, że my mamy tylko jedną płytę z jego muzyką?

Jasio z rodziną słucha z płyty CD koncertu chopinowskiego. Po kilkunastu minutach

wspólnego słuchania rozmarzona mama mówi;

- Może Jasiu i ty jak dorośniesz, będziesz tak grał?

- A czy ja jestem odtwarzaczem płyt kompaktowych?

Jasio pyta ojca:
- Tato, gdzie urodził się Chopin? W Stalowej Woli czy Metalowej Woli?
- Ani w Stalowej Woli, ani w Metalowej Woli, tylko w Żelazowej Woli.
- To jednak facet od muzyki miał rację.

Regina Smendzianka - cz.2

Po studiach podyplomowych u Zbigniewa Drzewieckiego Regina Smendzianka rozpoczęła światową karierę pianistyczną. Występowała w ponad 50 krajach na całym świecie. Odbyła liczne tournee z Filharmonią Narodową, Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Filharmonii Pomorskiej. Była jurorem na wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych, w tym na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 1970, 1980, 1995 i 2000 roku.

W repertuarze Reginy Smendzianki największe znaczenie ma twórczość Fryderyk Chopina, którego dzieła niemal w całości nagrała na płyty. Ważne miejsce w jej repertuarze zajmowała także polska muzyka XIX stulecia doby przedchopinowskiej oraz muzyka polskich kompozytorów XX wieku. Wykonywała, nagrywała i opracowywała do wydania zapomniane utwory kompozytorów polskich - Michała Ogińskiego,Karola Szymanowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego a z kompozytorów współczesnych Artura Malawskiego, Grażyny Bacewicz, Witolda Lutosławskiego. Regina Smendzianka była wyjątkowa. Pozostając w głównym nurcie pianistyki polskiej i światowej była na wskroś indywidualna. W muzykę potrafiła tchnąć ducha poezji. Za zasługi w propagowaniu współczesnej muzyki polskiej została w 1972 roku wyróżniona honorową odznaką Związku Kompozytorów Polskich.

(c. d. n.)

Regina Smendzianka - cz.1

Sylwetka wybitnej pianistki i pedagoga muzycznego.
Regina Smendzianka urodziła się w Toruniu w 1924 roku w rodzinie muzyków amatorów. Naukę gry rozpoczęła w wieku 4 lat - była tzw. "cudownym dzieckiem". Już w wieku ośmiu lat rozpoczęła występy publiczne. Zimą 1934 r. uczestniczyła w Konkursie Młodocianych Talentów w Warszawie, zdobywając nagrodę i dyplom uznania. Była uczennicą Henryka Sztompki w toruńskim Konserwatorium, który był uczniem Ignacego Paderewskiego. W 1938 r. wystąpiła po raz pierwszy z orkiestrą, wykonując Koncert fortepianowy C-dur Beethovena. Wybuch II wojny światowej przerwał jej naukę w Toruniu. W grudniu 1939 r. rodzina młodej pianistki przeniosła się do Krakowa, gdzie Regina Smendzianka na tajnych kompletach uzupełniała wykształcenie ogólne oraz podejmowała różne prace zarobkowe.

Po kapitulacji Niemców w 1945 r. Smendzianka została studentką Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie a następnie Konserwatorium Warszawskiego. W 1949 roku uczestniczyła i zajęła XI miejsce na pierwszym powojennym Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Można powiedzieć, że nie miała szczęścia do konkursów choć jej wykonania dzieł Chopina odznaczały się nieskazitelną czystością i precyzją ale także wewnętrznym ciepłem - grała zmysłowo. Następne lata, pomimo braku propozycji koncertowych poświęciła na budowanie ogromnego repertuaru. Jej styl był odrębny od innych wykonawców. Hołdowała temu co w muzyce skryte, tajemnicze, poetyckie. Przeważała w niej delikatność, która nigdy nie przekształcała się w monotonię. Była mistrzynią miniatury, potrafiła nadać każdemu z Chopinowskich mazurków czy walców indywidualny charakter.

Kolejne części posta dostępne są pod linkami:
- Regina Smendzianka - cz.2
- Regina Smendzianka - cz.3
- Regina Smendzianka - cz.4

Znaczenia symboli akordów

Symbol akordu; Rodzaj akordu; Przepis na akord; Dźwięki

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
C; Durowy; 1-3-5; C, E, G
Cmin,Cm, c; Molowy; 1-b3-5; C, Es, G
Czw, C(#5), C+; Zwiększony; 1-3-#5; C, E, Gis
Cdim, Co; Zmniejszony; 1-b3-b5; C, Es, Ges
Csus2; Zawieszony sekundowy; 1-2-5; C, D, G
C(add2); Durowy, dodana sekunda; 1-2-3-5; C, D, E, G
Cm(add2); Molowy, dodana sekunda; 1-2-b3-5; C, D, Es, G
Csus4; Zawieszony kwartowy; 1-4-5; C, F, G
C(b5); Z kwintą zmniejszoną; 1-3-b5; C, E, Ges
C6; Durowy sekstowy; 1-3-5-6; C, E, G, A
Cm6, c6; Molowy sekstowy; 1-b3-5-6; C, Es, G, A
C7; Durowy septymowy; 1-3-5-b7; C, E, G, B
Cmaj7, CM7; Z septymą wielką; 1-3-5-7; C, E, G, H
Cmin7, Cm7; Molowy septymowy; 1-b3-5-b7; C, Es, G, B
Co7, Cdim7; Septymowy zmniejszony; 1-b3-b5-6; C, Es, Ges, A
C7sus4; Septymowy z kwartą zawieszoną; 1-4-5-b7; C, F, G, B

Cm(maj7); Molowy z septymą wielką; 1-b3-5-7; C, Es, G, H

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE

 Akordy   Łatwe akordy   Tabela akordów