Regina Smendzianka - cz.1

Sylwetka wybitnej pianistki i pedagoga muzycznego.
Regina Smendzianka urodziła się w Toruniu w 1924 roku w rodzinie muzyków amatorów. Naukę gry rozpoczęła w wieku 4 lat - była tzw. "cudownym dzieckiem". Już w wieku ośmiu lat rozpoczęła występy publiczne. Zimą 1934 r. uczestniczyła w Konkursie Młodocianych Talentów w Warszawie, zdobywając nagrodę i dyplom uznania. Była uczennicą Henryka Sztompki w toruńskim Konserwatorium, który był uczniem Ignacego Paderewskiego. W 1938 r. wystąpiła po raz pierwszy z orkiestrą, wykonując Koncert fortepianowy C-dur Beethovena. Wybuch II wojny światowej przerwał jej naukę w Toruniu. W grudniu 1939 r. rodzina młodej pianistki przeniosła się do Krakowa, gdzie Regina Smendzianka na tajnych kompletach uzupełniała wykształcenie ogólne oraz podejmowała różne prace zarobkowe.

Po kapitulacji Niemców w 1945 r. Smendzianka została studentką Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie a następnie Konserwatorium Warszawskiego. W 1949 roku uczestniczyła i zajęła XI miejsce na pierwszym powojennym Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Można powiedzieć, że nie miała szczęścia do konkursów choć jej wykonania dzieł Chopina odznaczały się nieskazitelną czystością i precyzją ale także wewnętrznym ciepłem - grała zmysłowo. Następne lata, pomimo braku propozycji koncertowych poświęciła na budowanie ogromnego repertuaru. Jej styl był odrębny od innych wykonawców. Hołdowała temu co w muzyce skryte, tajemnicze, poetyckie. Przeważała w niej delikatność, która nigdy nie przekształcała się w monotonię. Była mistrzynią miniatury, potrafiła nadać każdemu z Chopinowskich mazurków czy walców indywidualny charakter.

Kolejne części posta dostępne są pod linkami:
- Regina Smendzianka - cz.2
- Regina Smendzianka - cz.3
- Regina Smendzianka - cz.4