Charakterystyczne dla tego dzieła są szczery liryzm, silne kontrasty nastroju, nieustanne trącanie o pokrewne tonacje molowe. Z utworu tego bije młodzieńczy entuzjazm i romantyzm. Koncert nawiązuje rytmem i melodyką do norweskiego tańca i pieśni ludowej.
I część koncertu - Allegro molto moderato - rozpoczyna się kaskadą potężnych, opadających akordów, po czym orkiestra wchodzi z właściwym tematem, wahającym się między tonacjami moll a dur i płynącym dalej szeroką, liryczną melodią. Grieg jako rasowy romantyk rezygnuje z klasycznego przetwarzania tematów, na rzecz rozwijania kompozycji w formie szeregu barwnych dźwiękowo obrazów. Zakończenie pierwszej części to na powrót pełna pianistycznego zacięcia akordowa kaskada.
II część - Adagio- utrzymana jest w tajemniczym nastroju. To "rozmarzony śpiew szlachetnego serca". Kompozytor wprowadza swobodnie nowe tematy, powtarza je w różnych ujęciach, delektując się jakby ich pięknem.
Finał koncertu oparty jest na skocznych rytmach norweskich tańców ludowych, aby wreszcie przejść w rodzaj majestatycznego hymnu wieńczącego całe dzieło.
WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz