Na nazwę składają się dwa łacińskie wyrazy: pre, co znaczy "przed" i ludus, co znaczy "gra".
Początkowo preludia były przygrywkami do większych utworów, pozwalające muzykom rozegrać się, sprawdzić instrument i wprowadzające słuchaczy w nastrój właściwego dzieła. Dobitnym przykładem tego są fugi organowe i fortepianowe J.S.Bacha.
W późniejszym okresie forma preludium zaczęła coraz bardziej usamodzielniać się i rozrastać. W twórczości Rachmaninowa preludium przybrało formę trzyczęściową, gdzie druga, środkowa część kontrastuje z sąsiednimi tempem i charakterem.
Wyraz preludium pojawia się również w tytułach większych form orkiestrowych - poematach symfonicznych: F.Liszta - "Preludia" i C.Debussy - "Preludium do popołudnia fauna".
W nowszych utworach zaobserwować można swobodniejszy stosunek do zagadnień formy. Stare schematy jak preludium, suita czy sonata naginane są coraz bardziej do indywidualnych potrzeb twórców a niektóre elementy dzieła są przestawiane, upraszczane lub wręcz pomijane.
WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
Improwizacja Muzyka elektroakustyczna Koncert fortepianowy Brahmsa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz