Mistrzowie klawiatury (1)

Czterej romantycy, w których grze dominowała uczuciowość i emocje:

Maurizio Pollini (ur. 1942) - pianista włoski, zwycięzca  Konkursu Chopinowskiego w 1960 r. Artysta dysponuje jasnym, okrągłym dźwiękiem, nienaganną techniką i bogatą wyobraźnią muzyczną. Z nagrań płytowych Polliniego wyróżnić można szczególnie etiudy Chopina, Fantazję C-dur i I sonatę Schumana.  

Władimir Aszkenazi (ur. 1937) - rosyjski pianista, osiadły na Islandii, zdobywca II nagrody na Konkursie Chopinowskim  w 1955 r. Ekstrawertyczny pianista dbający o efektowność swoich wykonań, dysponujący szerokim, pełnym blasku, metalicznym dźwiękiem. Nagrywał repertuar Beethovena, Rachmaninowa, Prokofiewa, Chopina i Mozarta.

Alfred Brendel (ur. 1931) - austriacki pianista, liryczny poeta i romantyk. Swego czasu nagrał cały ogromny repertuar, specjalizując się w Schubercie, Mozarcie, Beethovenie, Brahmsie i Liszcie. Jest mistrzem liryzmu, pastelowych kolorów, zamglonego dźwięku i nieco kokieteryjnej serdeczności.

Claudio Arrau (1903 - 1991) - wybitny chilijski pianista i pedagog, założyciel prywatnej szkoły gry dla pianistów. W początkowym okresie kariery jego grę cechowała spontaniczność i wyjątkowa porywczość. Grając z polotem i uczuciem, dysponował wtedy niepowtarzalnym, bogatym tonem, szeroką frazą i doskonałą techniką. W późniejszym okresie jego wykonania zaczęła cechować powaga i dostojność, a nagrania sonat Beethovena, utworów Brahmsa i dzieł Schumanna i Liszta, nabrały patosu i głębi brzmienia.

INNE WPISY O TEJ TEMATYCE
 Glenn Gould   Regina Smendzianka   Ignacy Paderewski 

Feliks Mendelssohn

Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy urodził się w 1809 r. w Hamburgu. Pierwsze lekcje fortepianu odbywał pod kierunkiem mamy, a następnie uczył się i studiował w Paryżu i Berlinie. Mając kilkanaście lat był już wykształconym kompozytorem, pianistą i dyrygentem. Bogaci rodzice organizują prywatny zespół, wykonujący kompozycje syna, oraz wysyłają go do Paryża aby poznał ówczesne sławy muzyczne. Młody Mendelssohn zdobywa duże uznanie i popularność głownie jako pianista.
Na kolejne lata przypadają liczne podróże koncertowe po Europie. Mendelssohn występuje jako kompozytor, dyrygent, pianista i staje się bardzo sławny.

W 1835 r. obejmuje stanowisko dyrygenta lipskiej orkiestry, a w latach 1841-42 piastuje godność Generalnego Królewskiego Dyrektora Muzycznego w Berlinie. W 1843 r. rozpoczyna działalność utworzone przez Mendelssohna Konserwatorium Lipskie, w którym on sam wykłada fortepian i kompozycję. Zmarł w Lipsku w 1847 roku pozostawiając po sobie dorobek w postaci symfonii, uwertur, koncertów fortepianowych oraz szeregu utworów chóralnych i kameralnych.

Oto tytuły głównych kompozycji Mendelssohna:
Symfonie - c-moll, B-dur, a-moll "Szkocka", A-dur "Włoska", d-moll "Reformacyjna".
Uwertury - Sen nocy letniej, Hebrydy, Cisza morska i szczęśliwa podróż, Piękna Meluzyna, Ruy Blas.
Koncerty fortepianowe - g-moll i d-moll oraz Koncert skrzypcowy.
Miniatury fortepianowe - 48 Pieśni bez słów, 8 preludiów i fug, wariacje i ronda.

Do najpopularniejszych kompozycji należy Marsz Weselny Menelssohna, wykonany po raz pierwszy na ślubie, w kościele św. Piotra w Tiverton w czerwcu 1847 r. i często rozbrzmiewający, na tą szaloną okoliczność :) po dzień dzisiejszy.

WPISY O PODOBNEJ TEMATYCE
 Ignacy Paderewski   Fryderyk Chopin (1)